Amsterdamse paden

Als je een bhv-herhalings dagje in Amsterdam hebt dan doe je een aantal dingen. Ten 1e zorg je dat je ’s morgens al om 6 uur in de auto zit, zodat je voor de files uit naar de hoofdstad rijdt en ten 2e zorg je dat je je hardloop spullen meeneemt, want om 17.00 uur direct na de les de file in te duiken, en er 3 uur over doen om thuis te komen (zoals me al eerder gebeurt is), da’s helemaal niks.

Een paar dagen voor mijn Amsterdamse dagje, zette ik een oproepje op twitter. Waar kon ik het beste lopen, wie had tips? Ik kreeg een paar reacties en o.a. 1tje van ene Ed, die ik nog niet kende, maar vanaf dat moment waren we twitter-vriendjes. Hij maakte een route voor me en beloofde me mee te lopen, als zijn werk dat toeliet. Helaas zat het allemaal wat tegen, dus liep ik het rondje alleen.

Ik ken Amsterdam alleen van het kantoorpand van Trigion, de Arena en (een klein beetje) de binnenstad, verder totaal niet. Behalve veel auto’s, verkeer, lawaai, onbeschofte mensen, hondenpoep en veel buitenlanders reikt mijn “kennis” niet. Tsja… dorpsmeisje he, kan er niks aan doen…

Maar dit rondje liet Amsterdam van een andere kant zien. Ja, er zijn veel auto’s en langs de weg (het 1e stukje) is veel verkeer en bijbehorend lawaai, maar daar is het dan ook een stad voor. Ik stak een drukke weg over, ging onder een viaductje door en opeens verdween het lawaai en maakte plaats voor groen gebied met water, grind- en zandpaden en totaal verkeersvrij. Ik liep langs moestuintjes, eendjes in de sloot, een paar mensen voor me gingen zonder mopperen, maar met een vriendelijke groet, aan de kant toen ik vroeg of ik er even langs mocht. Hoezo onbeschoft?

Ergens een stukje langs een gracht, en omdat ik ietwat verkeerd liep (ik had aan de andere kant moeten lopen) toch een stukje langs een drukke weg. Eigen schuld, beter op mijn horloge letten. Maar daarna gelukkig weer een park in. Nog meer groen en een flinke bui regen over me heen. Maar dat maakt me niet uit, lekker stampen door de plassen, een stukje gravel weg omhoog langs een spoorbaan, daarna opnieuw het moestuinen-complex in, alweer een eindje op weg terug naar beginpunt.

Eerlijk gezegd verbaasde het me, dit rondje. Ik kreeg een andere kijk op Amsterdam. En eigenlijk ben ik wel een beetje jaloers. Ja, ik heb hier heerlijke bossen, maar parken kennen we hier totaal niet. Ik zag heerlijke trailpaadjes, heuveltjes, modder, zomaar midden in de stad in dat park. Het is dat ik bang was de weg kwijt te raken (lost is my middle name), maar ik had sommige paadjes graag uitgeprobeerd.

Mijn mede-cursisten verklaarden me voor gek, die wilden alleen maar zo snel mogelijk naar huis, maar ik heb heerlijk gelopen. Van mij mag er snel weer een dagje Amsterdam op mijn rooster staan!

Ed, bedankt voor de route!