Eindhoven Marathon 2012

De zaterdag voor de Eindhoven Marathon brak aan met regen, heel veel regen! Nou ja, wat er vandaag zou vallen, valt de zondag niet, dus laat het maar lekker door plenzen, dacht ik, nog lekker warm in mijn bed. Vandaag had ik toch weinig meer te doen dan mijn startnummers op te halen en binnen te blijven en te duimen dat de zondag wel droog zou zijn.

Het eerste startnummer dat ik ophaalde was van de estafette-marathon. Met onze loopgroep Eindhovenloopt, zouden we met 6 teams meedoen, waarvan het snelle dames-team een poging ging doen om te winnen (wat ze ook lukte, super geweldig!!!). Een grote groep lopers kwam bijeen in het paviljoen van het Philips de Jong-park, en onder genot van koffie/thee werden de laatste zaken doorgesproken. De hele groep had er heel veel zin in en het beloofde op dat moment al een mooie dag te worden. Regen of geen regen!

Daarna ging ik naar het Beursgebouw, waar dit weekend een marathon-beurs(je) was en ik ook de startnummers op kon halen. Het standje voor het ophalen van de 2,5 km wedstrijd was niet zo groot, maar de heren achter de stand waren wel erg behulpzaam, aangezien ik een mail bij me had van een andere wedstrijd, ipv de mail van de Eindhoven Marathon. Lekker slim….. Maar toch stond ik een paar minuten later met de nummers in mijn hand bij de stand van hiphardlopen te neuzen tussen de rokjes. Leuk al die nieuwe kleuren. Ik heb me nog weten te bedwingen deze keer, maar binnenkort waarschijnlijk niet meer 🙂

Zondagochtend brak aan met een zonnetje. Het was koud, maar droog en dat was de bedoeling. Om 9 uur vertrokken we naar Eindhoven, de auto werd nog makkelijk geparkeerd en Daphne, manlief en ik liepen richting start van de 2,5 km. De allereerste (en laatste???) wedstrijd voor jongste. Om 10 uur ging het startschot en mochten we proberen te gaan hardlopen. Echt soepel ging het niet, want met zo veel kleine kinderen en ouders voor je voeten, loopt het niet echt door. Regelmatig moesten we stoppen, proberen om en  tussen mensen door te lopen en dan weer verder. Uiteindelijk over het Stratumseind, over het bruggetje, nog een bochtje rechtsom en daar was de finishboog. Onze 1e wedstrijd samen zat erop. Flesje drinken in de handen, medaille om en daarna ons door de mensen massa wringen onderweg naar ’t Mulderke voor een warme chocomelk met slagroom. En als je daar binnen komt en je ziet meteen Tiny zitten, dan weet je dat je goed zit 🙂

Na de warme chocomelk was het voor mij tijd om me klaar te maken voor de 2e wedstrijd van vandaag, het 3e stukje van de estafette-marathon. Eerst naar het beursgebouw waar ik mijn tas kon achterlaten. Dubben dubben dubben wat ik aan zou doen. Het was nog koud, maar ja… de zon scheen, dus toch kort? Maar het waaide af en toe behoorlijk koud… dus toch lang?? Ik besloot om gewoon aan te houden wat ik aan had. Capri en lange mouwen. Dan maar mouwen opstropen als het warm werd. Tas afgeven en op zoek naar het startvak op de Veldmarschalk Montgomerylaan. Eerst nog ff een dixi opzoeken en 10 minuten later nog maar eens een dixi opzoeken… Het leek wel alsof ik zenuwachtig was, maar dat was toch echt niet zo.

Het startvak was redelijk snel gevonden en mijn loopmaatjes die ook het 3e stukje gingen lopen stonden er al te wachten. Leuk, nu begon het toch wel wat spannend te worden. Nog niet eerder liep ik zo’n estafette, dus het was even afwachten hoe het zou gaan. Na een kwartiertje wachten kwam mijn voorganger het vak in, Paul gaf me het estafette-stokje over in de vorm van een roze armbandje en hop ik kon vertrekken. Eerst te snel natuurlijk, maar al snel had ik mijn tempo lekker onder controle en op een drafje waarop ik verwachte de 9,5 km fatsoenlijk uit te kunnen lopen liep ik door de brede, saaie straten van Eindhoven.

Onderweg had ik toch wel heel wat bekijks door mijn schoenen. Of beter gezegd: het gebrek aan schoenen. Regelmatig hoorde ik de opmerking: “zag je dat? zag je wat die aan haar voeten had??” Hihi, leuk! Een marathon-loper die me rustig inhaalde bleef even naast me lopen om te vragen of je daar nou echt lekker op liep. Maar ja, zei hij: daar kun je natuurlijk geen marathon op lopen. Toen ik zei dat dat echt wel mogelijk was en verder ook wel, als je maar getraind bent, haalde hij zijn schouders op. Hij vond het knap en dapper van mij, maar voor hem was het niks. Nou ja, dat mag, daar zit ik niet mee. Ieder het zijne/hare, zolang ik er maar lekker op loop!

Uiteindelijk kwam ik na zo’n 9 km de borden tegen dat het volgende wisselvak over 300m was. Nog heel even een kleine sprint eruit en een bochtje om en daar was het vak. Ellen stond al te wachten en nadat ze mijn armband over had genomen, mocht ik stoppen en kon zij verder. Mijn loopmaatjes van de andere teams stonden al te wachten en samen gingen we met de bus terug richting het centrum. Terug naar het beursgebouw, mijn tas ophalen, even snel wat droogs en warms aan, flesje water drinken, broodje eten en een praatje maken hier en daar.

Daarna werd het tijd om de rest van de loopgroep op te zoeken die ergens na het bruggetje op het Stratumseind zouden staan. Het viel niet echt mee om daar te komen met de drukte in het centrum die drukker en drukker werd naarmate ik dichter bij het Stratumseind kwam. Maar uiteindelijk lukte het me toch. Het was koud, maar erg gezellig. Eerst even napraten over de estafette, kijken naar de halve marathon-lopers, biertje/wijntje erbij. Prima uit te houden. Maar na een tijdje stilstaan kreeg ik het toch behoorlijk koud. Ik nam afscheid en besloot nog even terug te gaan naar ’t Mulderke voor warme chocomelk en te kijken of er nog bekenden waren. Nou, die waren er wel en het was nog een tijdje gezellig.

De buit van vandaag.

Jammer dat deze dag weer voorbij is, het duurt weer een jaar voor de Eindhoven marathon weer gelopen gaat worden. 13 oktober 2013 is het weer zover. Ik kan me er nu al op verheugen. Maar gelukkig zijn er nog genoeg andere leuke wedstrijdjes de komende tijd, iedere keer weer iets om naar uit te kijken!