Semi marathon de Paris 2013

Voor ik begin, alvast mijn excuses aan alle lezers, want dit gaat een lange, lange blog worden! En voor degene die niet zo lang willen lezen, alvast de samenvatting: het was een super weekend in Parijs, met een heerlijke halve marathon!

Het begint allemaal op donderdagmiddag, zo rond half 3, als ik in de auto stap richting Raamsdonksveer, richting Kitty. Daarna met de auto naar station Lage Zwaluwe en met de sprinter naar Rotterdam Centraal. En regelnichten als we beiden zijn, waren we natuurlijk ruim een uur te vroeg in Rotterdam. Maar ja…. je zou maar oponthoud hebben onderweg, treinen die niet rijden ofzo. Liever te vroeg dan 2 minuten te laat. Bovendien kunnen we nu ook rustig een lekkere pasta naar binnen werken, voor onze Thalys naar Parijs vertrekt.

Om kwart voor 7 staan we op het perron, te wachten tot de trein komt. En ja hoor natuurlijk, waar wij staan te wachten, stopte rijtuig 10. En wij moeten naar rijtuig 18…… Gelukkig stopt de trein lang genoeg om ook ons aan boord te nemen. Bagage in de bagageruimte boven ons hoofd leggen valt niet mee, maar gelukkig zijn er dan toch genoeg vriendelijke mannen die even willen laten zien hoe sterk ze zijn. En geloof me, om mijn koffer zo hoog op te tillen dat die in het bagage rek past, moet je behoorlijk sterk zijn!! Gelukkig was deze man ook zo vriendelijk om mijn koffer er in Parijs weer uit te tillen, anders had ik een groot probleem gehad…..

Na 2,5 uur staan we op Gare du Nord. Na maandenlange voorpret en alle trainingsuren, zijn we dan eindelijk in Parijs. De metro naar het appartement is snel gevonden en na 1 overstapje staan we in de straat waar we zijn moeten. De koffers een paar trappen omhoog slepen is nog even een uitdaging, maar ook dat komt goed. En toen konden we eindelijk neerploffen op de bank, voetjes op de tafel leggen en de meegenomen fles wijn ontkurken. Het weekend kan nu echt beginnen!

Vrijdag begint met een rondje inlopen. Van tevoren hadden we bedacht waar en hoe we wilden lopen. Eerst onder de Eiffeltoren door, dan ietofwat links aanhouden richting Bois de Boulogne en van daaruit weer ergens rechts richting Arc de Triomphe, over de Champs d’Elysees, nogmaals rechts richting Dome des Invalides en dan zouden we weer terug zijn bij het appartement. Ongeveer 10 km dachten we….. Het werden er 13, omdat we natuurlijk hier en daar een leuk paadje zagen en even afweken van de route om daarna niet meer te weten waar we waren. Maar uiteindelijk werd het Bois gevonden en was de Eiffeltoren hoog genoeg om als leidraad terug te dienen. Het werd een verre van snel rondje, mede door alle foto-momenten en op-zoek-naar-een-plattegrond-momenten, maar dat kan de pret niet drukken. Two girls on the run in Paris!

’s Middags na douche en lunch gaan we naar het Chateau de Vincennes en het Parc Floral, waar onze startnummers liggen te wachten. Onze doktersverklaringen worden geaccepteerd, we krijgen een startnummer en een t-shirt (een franse S, wij waren helemaal blij 🙂 ) en daarna liepen we over de Expo. En ja hoor, daar zag ik HEM!! Ik draaide een poosje om hem heen, en werd toen aangesproken door een leuke fransoos, eerst in frans, daarna in een soort van engels. Hij vertelde over alle geheimen van de Oxsitis rugzak, speciaal voor dames. En wat ik in andere rugzakken miste tot dan toe, vond ik in deze rugzak. Ik paste hem, liep dwars tussen alle bezoekers een kort rondje om te voelen hoe hij zat en bezweek. Deze moest ik hebben, deze moest en zou mee naar huis!! En dus verliet ik met rugzak de expo 🙂 Mijn nieuwe trainingsmaatje, blij mee!!!

Daarna lopen we nog een rondje door de Marais, de oude jodenwijk en besluiten dan om boodschappen te doen, thuis zelf te koken en er een rustige avond van te maken. Heerlijk zo’n mooi appartement midden in Parijs. Iedere keer dat ik er kom geniet ik er weer van.

Zaterdag lopen we na het ontbijt eerst een eind langs de Seine, richting Louvre. Onder het Louvre drinken we koffie in het winkelcentrum, shoppen en neuzen wat rond en kopen niks! Knap van ons! Daarna lopen we richting Arc d’Triomph en Champs d’Elysees. Altijd druk daar, zo veel toeristen, ongelooflijk. Koffie en wifi bij McDonalds, bijna ruzie met het personeel daar #grrr Klantvriendelijke fransen….. je moet ze met een zaklampje zoeken. En na de koffie is het tijd voor Adidas en Nike op de Champs. Mooi spul hangt er weer. Keuze genoeg, vooral bij Nike. Ik had er een compleet nieuwe hardloop-garderobe uit kunnen zoeken. Mooie kleuren, mooie modelletjes. Maar ja….. na de rugzak was er niet zoveel budget meer over helaas 🙂

Zondagmorgen begint op tijd. Om half 8 gaat de wekker en na het ontbijt gaan we rond kwart voor 9 de deur uit. Met de metro, als haringen in een ton, werden we naar het Chateau gebracht. Heerlijk als je dan uitstapt en boven de grond komt en je al die mensen ziet lopen, het geroezemoes, de spanning in de lucht, de sfeer rondom een wedstrijd. Iedereen klaar voor de Semi Marathon de Paris 2013.

Ergens op een hoek trek ik mijn vff’jes aan, trainingspak uit, blauwe vuilniszak aan en daarna leveren we onze tassen af. De start is om 10 uur, maar dat is natuurlijk voor de prominenten bedoelt en duidelijk niet voor ons. Wij mogen wachten…. en wachten en nog even wachten…… Pas om 10.50 begon ons start vak zich te bewegen. Eindelijk mogen wij dan ook los. Het is bijna 11 uur als wij over de start gaan. En toen begon het slalommen. Ongelooflijk hoe druk het is. Ongelooflijk ook dat er binnen die 1e kilometer al mensen gaan wandelen. En natuurlijk altijd recht voor mijn voeten. Soms wel met 4en op een rij, bijna niet langs te komen. Maar na 2 km kunnen we makkelijker lopen, kunnen we het tempo zoeken (mijn tempo, want Kitty past zich mooi aan) en kon de HM beginnen. Wel fijn zo’n persoonlijke assistente/fotografe die meeloopt. Nergens hoef ik in de rij voor een flesje water, mijn handschoenen worden in een jaszakje gestopt, mijn gelletjes worden gedragen, ik krijg regelmatig een peptalkje en de kilometers gaan lekker makkelijk in een redelijk tempo.

Na 16km heb ik het even gehad. Kitty haalt bij de drankpost een flesje water en ik neem wandelend een gelletje, drink wat slokken en daarna gaan we weer verder. Heuvelop…. *slik* Dat het niet helemaal een vlakke halve was, dat had ik al gemerkt, maar op dit punt kost het me moeite om door te gaan en boven te komen. Om me heen wordt er veel gewandeld, maar ik wil gewoon door en zo snel mogelijk boven zijn. Gelukkig wordt het vanaf daar weer makkelijker, mede doordat we ook weer iets omlaag lopen.

En dan komt het 19 km-bord in zicht. Kitty versnelt iets, zodat ze me bij de finish op kan wachten voor de finish foto en laat mij achter. Toen ik haar zo gemakkelijk vooruit zag gaan, wilde ik ook nog even proberen te versnellen. Om me heen gaan steeds meer mensen wandelen, maar ik wil nu doorgaan, naar die finish. Dus nog even tempo erop en gaan. Ik zie een slinger boven de weg hangen, er staan cheerleaders te dansen langs de kant, de muziek speelt, ik ben er bijna. De lopers worden opeens naar links gedirigeerd, er staan vrijwilligers langs elkaar, zodat we maar op 1 kant van de brede weg kunnen lopen. Even snap ik het niet zo, totdat ik zie dat die vrijwilligers ervoor zorgen dat een medisch team de ruimte heeft om een hardloper te reanimeren…. Ik hoop van harte dat die hardloper het gehaald heeft…..

Ik zie de finish, houd rechts aan omdat Kitty rechts zou gaan staan en steek mijn handen in de lucht. Yes! Nadat ik vorig jaar aan de kant stond met een blessure, loop ik dit jaar wel deze HM. En ook nog eens op mijn vff’jes. Ik ben tevreden. Nee, een snelle HM is het niet, maar het is wel 10 minuten minder langzaam dan Ameland, er zit dus vooruitgang in. En bovendien, ik loop zonder enige pijn en eerlijk gezegd is me dat meer waard dan alle pr’s. Ik kan vooruit, loop zonder pijn en kan genieten onderweg! Daar doe ik het (voorlopig!) voor.

Maar ik moet wel eerlijk bekennen, dat op het moment dat ik kan stoppen met hardlopen, mijn voorvoeten pijn gaan doen. Ik heb ze 21,1 km niet gevoeld, maar nu dus wel. Het uitloop vak is lang, heel lang….. #au Maar nu krijgen we eerst een mooie poncho en Hollanders als we zijn, pakken we het ding wel aan (gratis = gratis), maar gebruiken het niet. Want wie weet kunnen we het ergens anders gebruiken, nu hebben we het niet koud. Daarna worden de medailles uitgedeeld. Ik hang hem om, deze is weer in de knip! Dan krijgen we een flesje water, een hand vol zoutjes, bananen, appels en sinasappels. Het is goed geregeld. We halen onze tassen (note to myself: voor volgend jaar onthouden wat paars is in het frans!!! Ik kon de vrijwilliger niet duidelijk maken dat de enige paarse sporttas tussen alle zwarte tassen van mij was en hij zocht ze 1 voor 1 af naar het juiste nummer). Ik wissel weer van schoenen, met vff’jes in de metro leek me niet slim en we lopen naar de metro, waar we niet de enige zijn die graag naar huis willen….. Het station barst bijna uit elkaar van de hardlopers.

We hebben allebei geluk, want we kunnen het 1e deel van de reis zitten. Ik begin weer praatjes te krijgen, de pijn onder mijn voeten verdwijnt en ik voel me goed. Totdat we moeten overstappen….. Al mijn spieren zijn koud en verkrampt, en op zo’n metro-station moet je heel wat trapjes op en weer af….. Een oud wijf is er niks bij, voetje voor voetje gaat het en tot overmaat van ramp moeten we in metro 2 ook nog eens staan. Maar het laatste stukje wandelen naar het appartement gaat alweer beter en na 4 trappen laat ik me heel blij neerploffen op de bank. Dit oud wijf zit en is niet van plan om erg snel overeind te komen!

In tegenstelling tot Kitty….. Die vertrekt met de mededeling dat ze nog even een extra rondje gaat lopen. Ik wens haar veel plezier en leg mijn voeten op tafel. Als ze uiteindelijk genoeg gelopen heeft, heeft ze de 30 km volgemaakt. Ondertussen ben ik gedoucht en heb de soep klaar. En nadat Kitty ook gedoucht heeft en we iets gegeten hebben, zijn we beiden weer in staat om zonder problemen te lopen. Niet ver, maar toch. Eerst (met de metro!!) naar de Notre Dame, die we tijdens de HM alleen in de verte zagen en daarna naar de dichtstbijzijnde Starbucks om de caffenine aan te vullen. Daarna dwalen we wat rond in het Quartier Latin en drinken een glas rode wijn op een verwarmd terras, waarna we op zoek gaan naar een eettentje. Een 3-gangen menu voor 10 euro lijkt ons wel wat en eerlijk is eerlijk, het smaakt nog ook 🙂 Daarna beginnen we eensgezind te gapen en bedenken we dat languit op de bank in het appartement een goeie optie is. We nemen dus de metro terug en zakken heerlijk onderuit. Na gedane arbeid is het goed rusten!

Tsja… en dan is het maandag tijd om naar huis te gaan, terug naar het gewone leven. Ook wel weer fijn om thuis te zijn, maar zo’n weekend op z’n tijd is ook erg prettig! De plannen voor volgend jaar zijn er ook alweer, dus Paris, we komen weer terug!