Iedere keer, als ik ook maar iets aan mijn trainingen verander, is het weer raak: pijntjes en irritaties steken de kop op en het hardlopen komt weer op een laag pitje te staan. Ik irriteer me daar mateloos aan en vraag me altijd af: waarom ik weer? waarom nu? hoe kom ik eraf? en vooral hoe kan ik het voorkomen??
Een paar maanden geleden bedacht ik dat het misschien wel zinvol was om weer eens naar de sportschool te gaan. Nu ik graag de overstap wil maken naar de langere (trail)afstanden, was het misschien wel verstandig om iets meer te doen aan conditie en core-stability. Zo gedacht, zo gedaan, dus werd ik weer lid van een fitness-clup en ging aan de slag.
De bootcamp-achtige training vond ik erg leuk. Groot pluspunt was dat deze buiten gegeven werd en niet binnen in de zwetende lucht van vele andere sportievelingen in de airco-ruimte. De oefeningen waren kort, maar krachtig en ik verwonderde me over het feit dat ik zo buiten adem kon zijn door een oefening die ik maar 45 seconden hoefde uit te voeren, waarna we 15 seconden “rust” hadden om naar de volgende oefening te lopen. In totaal ‘zo’n 9 oefeningen (9x 45 sec) en dan een paar minuten pauze om vervolgens de serie nog 2x af te werken. Leuk om te doen, pittig en in een groepje prima mensen.
Maar ja, ik kon er natuurlijk op wachten. Deze keer was de rechter achilles het er niet mee eens 😦 De korte, snelle bewegingen werden niet gewaardeerd door meneer en hij piepte. Eerst zachtjes, maar daarna steeds harder. Ik besloot mijn hardlooptrainingen iets te minderen en de bootcamp te stoppen. En gelukkig werd het piepen minder.
Maar ja, je bent lid van een sportschool, dus je wilt wel gaan sporten. Pilates leek ook wel leuk, liggend op een matje wat oefeningen doen. Dat kon niet mis toch? Nou…. bij mij dus wel. Al na 1 les was het raak. De dag erop ging ik intervallen, en pats de linkerkuit vond het genoeg. Ja, we hadden de dag ervoor languit liggende op ons matje de beenspieren aangepakt, maar echt niet zo extreem. Maar goed, blijkbaar de combinatie toch te veel van het goede en in plaats van de hardlooptraining afmaken, sjokte ik terug. Paar daagjes rust dacht ik toen nog….. ondertussen duurt het al dik een week!!
Ben ik nou echt zo’n zwak poppetje dat met de minste extra training meteen een pijntje oploopt? Ik noem het bewust geen blessure, want ik daar heb ik dus echt geen zin in. Pijntjes gaan sneller over!!
Stoppen bij de sportschool wil ik liever niet (al sloot ik bewust geen jaar-abonnement af, maar een maandelijkse zodat ik ieder moment zou kunnen stoppen, vooruitziende blik??) en extra core-stability (pilates, fitness, ed) zou toch geen kwaad moeten kunnen? Wat-o-wat kan ik naast het hardlopen doen, om het hardlopen te ondersteunen, zonder weer een pijntje op te lopen? Het is een overpeinzing die me de laatste dagen flink bezig houd. Enne… wie het antwoord weet, mag het zeggen!
MusingEsther 
Plaats een reactie