Al een paar weken geleden had ik het dun in mijn agenda gezet: de twitterrun in Belfeld op 4 november. Joost ofwel @fiatmannetje organiseerde deze loop voor alle @loopmaatjes als training voor de 7heuvelenloop over 3 weken. Dat er dus een behoorlijk aantal heuvels in zouden zitten, was duidelijk. En aangezien ik graag iets meer heuvels wil trainen, was het logisch dat ik me bij de groep zou aansluiten om weer eens wat bergjes te beklimmen.
Rond half 12 vind ik na een D-tour door Duitsland, de Maria Hoef in Belfeld, waar ik word begroet door Joost. Na een rondje handen schudden, voorstellen en kennismaken met de enige echte Mr. Loopmaatjes, kan ik aanschuiven voor een kop koffie. Altijd leuk om mee te maken, dat zelfs in een groep totaal onbekende hardlopers, je altijd het gevoel krijgt “thuis” te komen en er meteen gesprekken ontstaan.
Weliswaar in het begin voornamelijk over hardlopen, maar het laat wel zien hoe sociaal de individuele hardloopsport is. Helemaal leuk is het, als blijkt dat ik niet de enige vff-loper ben, maar dat er nog iemand is die op die “rare” schoenen loopt. Niet nodig om te vermelden dat we elkaar snel gevonden hadden om ervaringen uit te wisselen 🙂
Rond 12 uur stellen wij ons op het bordes op voor de verplichte groepsfoto en daarna gaan we op pad, na het praatje van Joost om ons te vertellen wat ons te wachten staat. De route zou heuvel op-heuvel af gaan, het 1e rondje zou 8 km zijn en telkens op bepaalde punten zouden de snelle lopers de langzame lopers weer ophalen. Duidelijk! Tijd om te lopen.
Na een kort aanloopstukje merkt ik meteen waarom dit “heuvel training” word genoemd. Een vlak pad is in dit bos volgens mij niet te vinden en na 500m hadden we onze 1e echte kuitenbijter te pakken om ook bijna meteen weer flink te dalen. Na 1,5 km komen we bij een open plek, waar we stoppen om wat te rekken en strekken en daarna weer verder op pad. Mul zand wisselt modderpaden af en na een lange verharde afdaling, heerlijk om even bij te komen, mogen we een zandpad op, met modder en plassen en dat pad ging ruim 2 km omhoog. Lekker plassen stampen en doorbijten. Me niet laten kennen en doorgaan, denken aan hoe goed dit is voor de conditie en de spieren….. Ik was blij toen ik de 1e koplopers zag terugkomen om de achterhoede op te halen…..
Na 9,7 km zijn we weer terug bij de Maria Hoef, waar een deel van de groep het genoeg vind en een ander deel nog zo’n 6 km verder gaat. Voor mij was het voldoende geweest, hoewel ik heerlijk gelopen heb en genoten van het bos en de klimmetjes en vooral van de afdalingen. En na een snelle check van mijn Garmin, was ik helemaal niet ontevreden over het resultaat. Het gemiddelde tempo lag hoger dan mijn normale langzame duurloop en dat terwijl we toch zo’n 180 hoogtemeters achter onze kiezen hadden. Niet helemaal volgens schema gelopen dus, maar wel lekker. Heb ik toch maar mooi die Limburgse heuveltjes bedwongen. Ha, zie je, ik kan het wel!!
Een kop thee later, komt ook de rest van de groep de Maria Hoef binnen. Het was nog een tijdje zeer gezellig, met nog een kop thee en lekkere, verse, limburgse vlaai van de echte bakker. Het werd veel te snel later en rond 3 uur werd het tijd om op te stappen. Het rondje en het gezelschap waren zeer de moeite waard. Wat mij betreft Joost, mag je het volgend jaar weer organiseren, het was TOP!
MusingEsther 
Geef een reactie op John Reactie annuleren