Over testen en uiteindelijk ook trainen

Al enige tijd heb ik het plan om me eens medisch te laten keuren. Niet dat ik denk dat er iets mis zou zijn met hart en longen, maar gewoon eventjes weten dat alles functioneert zoals zou moeten. Zeker nu ik het idiote plan heb opgevat om de marathon te gaan lopen en iedereen kent de griezelverhalen over lopers die dood neervallen…… Aan de andere kant, als het me dan toch moet gebeuren, dan liever tijdens het lopen, dan tijdens saaie huishoudelijke klussen. Maar goed, liefst de komende 50 jaar sowieso nog maar even niet.

Maar, eigenlijk, waarom ik nog altijd geen afspraak had gemaakt, was het feit dat de arts die me zou keuren, wel een uitspraak kan doen over het reilen en zeilen van hart en longen, maar me geen/weinig extra tips en tricks zou kunnen geven ivm het trainen naar een marathon toe. Bovendien hoe betrokken zou zo’n arts zijn? Zijn/haar taak is het (goed)keuren en daarna loop je de deur uit en dat is het. Daarnaast krijg je maar garantie tot aan de deur, aangezien zo’n test een momentopname is. Niks mis met zo’n test natuurlijk, maar ik vond dat het ook wat moest toevoegen.

Dus stelde ik die keuring uit en uit. Wel googlede ik af en toe eens op testen/hardlopen/keuring. Want als ik het zou doen, waar dan? En opeens kwam ik op een blogje terecht van een hardloopster die een keuring had laten doen bij Welness, test & training in Heesch. Wat zij schreef sprak me zeer aan. En als je daarna opeens van een loopmaatje hoort dat ook zij daar geweest is en het zeer interessant vond, dan ga je je daar toch eens wat meer op inlezen. Wat wordt er dan getest? Wie test? Aangezien de test niet wordt uitgevoerd door een arts, is het geen medische keuring, en dus ook geen medische verklaring. Maar wat ik las, sprak me wel meer aan.

Want had ik niet veel meer aan een test, waarbij op verschillende tempo’s lactaatwaarden werden bepaald, mijn ademhaling werd bekeken, onderzocht werd hoe verschillende spiergroepen ten opzichte van elkaar functioneren, hoe mijn loophouding is en waar op diverse gebieden eventuele verbeterpunten te vinden zouden zijn?

Want mijn doel is natuurlijk om het komende half jaar de trainingen uit te breiden met zo min mogelijk risico op blessures. Om daarna zo fit mogelijk aan de start in Parijs te staan. En eigenlijk, met mijn blessure-geschiedenis, ben ik toch wel bang dat er ergens een kink in de kabel komt. Vorig jaar met de HM stond ik ook aan de kant en dat wil ik liever niet nog een keer meemaken in Parijs! Afgelopen jaar kon ik die HM wel lopen, maar bij de M wil ik graag in 1x door, zonder herkansing.

Ik las nogmaals de website door en besloot een mailtje te sturen met een paar vragen. Binnen 10 minuten ging mijn mobiel: Laurens Groenendijk himself. Snelle actie! Afgesproken werd een week later, ergens in een bruin café in Oirschot. Nog nooit eerder meegemaakt, afspraakje met een fysiotherapeut in een café, maar zeg nou zelf: veel leuker dan in een praktijkruimte toch? En ook nog eens dichterbij, dit scheelde heel wat tijd met rijden.

Met behulp van een powerpoint presentatie op de ipad van Laurens kreeg ik een heel verhaal te horen/zien over de test. Wat ging er getest worden, waarom en wat zou voor mij het nut zijn. Ik kreeg gelegenheid tot het stellen van vragen en besloot direct om de afspraak voor de test te maken.

Dus ging ik gisteren naar Heesch voor de test. Ik werd in de praktijkruimte begroet door Laurens. Hij vertelde kort wat me te wachten stond terwijl ik me op een fiets warm aan het trappen was. De test kan uit een aantal verschillende onderdelen bestaan. Ook een trailtest is mogelijk, maar aangezien ik het komende halfjaar dus meer op de weg te vinden zal zijn, zou voor mij de test meer gericht zijn op gegevens verzamelen die me kunnen helpen richting de M. Er zou een extra blokje van 5 minuten toegevoegd worden aan de test, dus ipv 3x 5 minuten zou ik 4×5 minuten gaan lopen, telkens 1 km/uur sneller en tussendoor zou er een druppeltje bloed worden afgenomen voor de lactaat test. Hierdoor zou een voor mij optimaal tempo bepaald kunnen worden en mijn omslagpunt bij benadering bepaald kunnen worden. En zelfs een schatting van de tijd die ik nodig zal hebben voor die 42,2 km, kan hiermee bepaald worden.

De eerste stap is het meten: lengte, beenlengte, buikomvang, gewicht en vetpercentage (prima in orde voor een “vrouw van mijn leeftijd”…). Daarna de bloeddruk (netjes), hartslag (laag voor in de avond) en een 1e prikje voor de lactaatwaarde in rust.

De  volgende stap is het lopen op de loopband. Met een kap over mond en neus om de ingeademde zuurstof en de uitgeademde kooldioxide te meten en de hoeveelheid ademhalingen te kunnen tellen. Echt comfortabel zat het niet, maar het was goed te doen. Na 5 minuten op 7 km/uur mocht ik even stoppen om de volgende bloeddruppel af te staan. Daarna ging het tempo nog 3x met 1 km/uur omhoog en werd telkens even gestopt voor het afnemen van bloed.

Tijdens het lopen filmde Laurens me van verschillende kanten, zodat hij een goed beeld kreeg van mijn loophouding. Vooral naar dit stukje van de test was ik heel nieuwsgierig. Want ik heb behoorlijk gesleuteld aan die houding en het plaatsten van mijn voeten, sinds de overstap naar minimalistisch/vff. Maar ik had mezelf behalve op wat foto’s nooit zien lopen. Was mijn houding en mijn techniek inderdaad zoals ik hoopte dat die zou zijn?

Na de stukjes op de loopband, kwam het stukje kracht. Hoe is de verhouding borst-rugspieren? De triceps en biceps? Hoe is de krachtverhouding tussen mijn linker en rechterbeen? Zit er ergens een disbalans? En dan die buikspieren? Hoe goed ontwikkeld/onderontwikkeld zijn die? Met de nodige aanmoedigingen onderging ik de maximaal testen. Pfffff, krachtpatser van lik-me-vestje!!

Met een bekertje water in mijn handen, krijg ik de voorlopige conclusies te horen. Vooral de filmpjes over mijn loophouding vind ik heel interessant. Door de slow motion kun je precies zien hoe ik mijn voeten neerzet (hartstikke mooi, bijna vlak!), maar ook in hoeverre ik mijn knie buig bij de landing (nauwelijks) en hoe ik met beide voeten bijna kaarsrecht over een denkbeeldige lijn loop, ik zet mijn voeten precies achter elkaar op dezelfde lijn, wat dus niet echt geweldig is. Als een mannequin over de rode loper, loop ik dus heupwiegend door het bos. Ik zag meteen waar die blessure vorig jaar in mijn heup vandaan kwam. En waarom die blessure nog steeds niet 100% weg is, maar met vlagen nog eens laat weten dat het toch niet helemaal goed zit daar!

Dit zijn de 1e zaken waar ik de komende week vast mee aan de slag ga. Eens zien hoe ik dit stukje kan veranderen. Erop letten bij het lopen, maar ook hamstrings, heup- en bilspieren aanpakken. Op zoek naar oefeningen dus, en ze ook doen. Vooral dat laatste zal een gewoonte moeten worden. Hoppetee, niet sloom op de bank blijven zitten, maar op de grond, op de bal oefeningen doen.

Volgende week is er een nieuwe afspraak. Opnieuw in de kroeg :). Dan krijg ik alle resultaten op een rijtje en zullen er beslist meer verbeterpunten zijn. Want daar gaat het om: wat kan ik het komende half jaar doen om met een zo klein mogelijk risico op blessures de trainingen te volbrengen? Zodat ik zo fit mogelijk en met een goede kans op uitlopen aan de start sta.

En hoe kan ik dit inpassen in mijn schema’s. Volgens mij heb ik de komende maanden mijn trainers weer hard nodig. De ene voor de mooie schema’s en de ander om nog kritischer naar mijn houding te kijken. Met zo’n team achter me moet het gewoon lukken om die M te lopen!!